Kerst Bouquetje

Een stevig flesje rood en een flesje wit met fruitig bouquet heeft hij meegenomen. Voor bij de kaasfondue, al wist hij nog niet dat ze dat zouden eten. Hij lijkt wat bedrukt bij binnenkomst en merkt de nieuwe tafel niet eens op. Zelfs niet wanneer hij aanschuift.
`Valt je niks op?’ vraagt Chantal verbaasd. Haar strakke witte tafel heeft ze verruild voor een donker gelakt antiek exemplaar.
`Verrek, ja!’ nadat ze hem erop heeft gewezen.
`Ik moet je wat vertellen,’ zegt ze op samenzweerderige toon.
`Je bent verliefd,’ flapt Lex eruit.
`Ja, op mijn tafel.’ Ze lacht.
Zichtbaar opgelucht haalt hij adem. `Ik zal het nog niet makkelijk vinden als je echt verliefd wordt.’ De bedruktheid is terug.

Bij Chrisitine le Fuck heeft Chantal een setje kerstlingerie gekocht, waarin ze Lex vanavond `te lijf’ wil gaan. In de waan dat haar lichaam er net zo zal uitzien als het model op de verpakking, 55 kilo, stralend strak en glad. Ze scheelt tenslotte slechts een kilootje of 20, een paar huidplooien en wat verwaarloosbare putjes met het wulpse wichtje, dat in verhouding wel een erg groot hoofd heeft. Dat heeft Chantal dan weer niet.
Lex verheugt zich erop dat ze het setje zal showen; haar privé modeshowtjes blijven zelden zonder erotische gevolgen.
Sinds het uit is zien ze elkaar weer regelmatig en delen met onverminderde passie de lakentjes. Het leek Chantal dan ook min of meer vanzelfsprekend dat ze de kerst samen zouden doorbrengen, al is het nog niet ter sprake gekomen. `Wat doe jij eigenlijk met kerst?’ probeert ze daarom voorzichtig. Hij blijkt al besproken te zijn door zijn andere ex in wiens schaduw Chantal zich al jarenlang in allerlei emotionele bochten wringt.

Pt pt pt, pruttelt de kaasfondue vrolijk op de achtergrond, maar haar eetlust is haar vergaan. Stug zwijgend werkt ze zich door de kaasbrij heen terwijl ze naarstig de brok in haar keel probeert weg te spoelen met het ene glas fruitig wit na het andere glas stevig rood.
Lex begrijpt er niets van. `Er is toch altijd nog tweede en derde kerstdag?’
`Ja, als eeuwige reserve zeker.’ De rest van de avond kan ze zich niet over haar teleurstelling heen zetten, hoe Lex ook zijn best doet.
`Zal ik dan maar weggaan?’ vraagt hij ten einde raad, maar dan bedenkt hij zich: `Ik wil je eerst in je kerstlingerie zien.’
`Niet in de stemming,’ bijt Chantal hem toe. 

Op onverklaarbare wijze liggen ze even later toch samen in bed in een walm van verschaalde wijn. Het fruitige bouquet is ver te zoeken. Lex grijpt Chantal beet en trekt haar tegen zich aan. Hoeveel handen heeft hij wel niet, ze zitten overal! Wanneer er eentje tussen haar benen verdwijnt, duwt ze hem weg. Ze kan het niet. Op kerstavond zitten diezelfde handen aan de borsten van zijn ex en tussen háár benen. Dan slaakt hij dezelfde hitsige, behoeftige kreetjes in háár oren. Gadverdamme! 

Na een half doorwaakte nacht, wordt ze wakker in zijn armen. Als Lex niet lag te snurken, lag hij wel te schoppen en te schreeuwen. Hij is nog altijd opgewonden, ondanks zijn nachtmerrie. `Ik droomde dat je me ging verlaten,’ zegt hij en trekt Chantal bovenop zich. `Wil je het alsjeblieft niet uitmaken?’ fluistert hij hijgerig in haar ochtendhaar.
`Uit?’ zegt ze bijdehand, `het is toch niet aan?’ Ze merkt dat haar weerstand nog lang niet is verdwenen.
`Zal ik morgen weer bij je komen?’ vraagt hij nog altijd omfloerst.
`Wat doe je vanavond dan?’ wil Chantal weten.
`Dat doet er niet toe. Ik vind dat we elkaar dat maar niet meer moeten vertellen.’
Ze rolt van hem af, verbijsterd van deze plotselinge omslag. `Doe niet zo achterlijk, met wie heb je afgesproken?’
`Dat doet er niet toe. Dat hoef jij niet te weten.’
Nu is Chantal degene die er niets van begrijpt. Met stemverheffing verzoekt ze hem haar bed te verlaten en op te rotten. Woedend loopt ze naar de badkamer en begint haar haar te borstelen.
Lex mompelt nog iets in de trant van: `Dan stoppen we er toch mee.’
Chantal bedenkt zich niet, spurt de slaapkamer in en slaat met de metalen punten van de borstel ongecontroleerd op hem in. Dan gooit ze haar wapen van zich af en gaat hem met al haar 75 kilo te lijf, maar niet zoals ze voor ogen had toen ze het setje kocht. Wel van zich af meppend, krabbend en stompend. `Klootzak’ schreeuwt ze. Shit, de buren, schiet het door haar heen. Wat moeten ze wel niet van me denken? Het leek zo’n aardige, rustige vrouw, hoort ze ze al tegen elkaar zeggen bij de bitterballen op de buurtkerstborrel.
Lex weert haar af en grijpt haar polsen. `Chantal, hou op, hou op!’ roept hij uit.
Ze ziet de angst in zijn ogen. Wat kan ik hem nou helemaal aandoen? Zo’n sterke jonge man. Pfff. Watje, denkt ze trillend van woede. 

Hij loopt de woonkamer in en kleedt zich aan. Op de bank gezeten steekt hij een hand naar haar uit. Ze pakt hem aan. Hij trekt haar op schoot en begint vertwijfeld te zoenen. Hun remedie voor alle relatieproblemen. Schokschouderend barst Chantal in tranen uit. `We gaan stoppen,’ mompelt ze met hese stem. Ja, knikt Lex. We gaan stoppen.