Een kerstvertelling

Het authentieke pakhuisje dat Magda had gekocht in de Hoekstraat bevond zich tegenover twee drukbezochte peeskamertjes. In de ene zat een rondborstige jonge vrouw, type Zeeuws Meisje. Ze was weinig spraakzaam, behalve die keer dat een klant spontaan over haar heen begon te plassen. Toen wist ze haar mondje wel te roeren. Tierend en vloekend zette ze de perverse klant op straat. Naast haar zat de Tsjechische Brunhilde, met recht een ouwe hoer. De 60 ruim gepasseerd, maar nog altijd gekleed in meisjesachtige outfits met bijpassende strikjes in het haar. Voor klanten met een schoolmeisjesfetish was ze geknipt, al moesten ze wel door de rimpels heen kijken. Brunhildes parmantige Pekineesje zat, met een uniseks strikje op zijn kop, tussen de dildo’s in de vensterbank zijn territorium te bewaken. Klanten die hem niet aanstonden keek hij de deur uit. Klein als hij was. Bij klanten die van pottenkijkers hielden speelde het beestje het spel met frisse tegenzin mee. Toen de prostitutie uit het A-kwartier verbannen werd, gaf Brunhilde haar pas aangeschafte werkbed aan Magda. Het kraakte en was dus niet geschikt voor `ze bizniz’. Hoeveel klanten ze er al op had afgewerkt, vertelde ze er niet bij. 

Het betrof een metalen ledikant met spijlen aan hoofd- en voeteneind waaraan je een handboei of twee kon bevestigen. Dat was echter nog niet in Magda opgekomen. Als er in elke vrouw een madonna en een hoer schuilt, dan was haar madonna het sterkst ontwikkeld. Toch had ze als variant op `kamperen bij de boer’, `slapen bij de hoer’ bedacht voor de herinrichting van de Hoek- en Muurstraat. De voormalige peeskamers werden in oude luister hersteld en per nacht verhuurd aan stellen die hun liefdesleven wilden opkrikken. Of aan toeristen die de tolerantie van Nederland ten opzichte van seks, drugs en rock en roll wel eens aan den lijve wilden ondervinden. De ervaringsdeskundige Brunhilde hield dan Teddy Talks over het oudste beroep van de wereld. Die lardeerde ze met sappige anekdotes over bijvoorbeeld die keurige klant in driedelig pak, die elke donderdagavond klokslag acht uur langskwam, wanneer zijn vrouw Goede tijden slechte tijden zat te kijken.

Op een avond in februari avond vond Magda bij thuiskomst van een vergadering met het buurtcomité een ogenschijnlijk bewusteloze jongeman op haar stoep. Naast zijn hoofd was de sneeuw rood gekleurd. Net toen ze 112 wilde bellen opende de donkergetinte man zijn ogen en keek haar glazig aan. `Maria’,  prevelde hij en zakte weer weg. `Ik ben Maria niet. Wat is er gebeurd?’ vroeg Magda bezorgd. De gewonde jongen rilde over zijn hele lichaam. `Je moet naar binnen, kun je opstaan?’ vroeg Magda. Ze hielp hem overeind en leidde hem haar huis binnen, waar ze hem op het voor ze biziniz afgekeurde bed legde. `Hoe heet je? Waar woon je? Moet ik iemand waarschuwen?’ vroeg ze terwijl ze zijn schoenen en jas uittrok. `Zjozjuf,’ lispelde de jongen met dubbele tong en zonk in wat leek een diepe slaap. Magda luisterde naar zijn ademhaling, die was regelmatig. Gelukkig. Met een nat washandje depte ze Zjozjufs linkerwang. Daar zat een flinke schaafwond op. De jongen merkte er niets van, hij sliep zijn roes uit. 

Er zat niets anders op dan dat Magda het bed met hem zou delen. Behoedzaam kroop ze onder het dekbed om hem niet wakker te maken. Ze sliep onrustig en durfde zich nauwelijks om te draaien. Tegen de ochtend werd Zjozjuf wakker. Vervuld van dankbaarheid streek hij Magda over haar wang. Ze was eigenlijk best mooi. Ondanks zijn kater stroomde het bloed naar zijn lendenen. Magda werd wakker van zijn bewonderende blik en omdat ook zij zo haar (onvervulde) behoeftes had, liet ze hem onder het dekbed. Even later kraakte het dat het een lieve lust was... En Zjozjuf kreeg waarvoor hij, weliswaar een jaar te laat, naar de buurt was gekomen. Maar met een tederheid waarvan hij nooit had durven dromen. 

Twee maanden daarna bleek Magda zwanger. Zjozjuf, de gevluchte en dakloze timmermansleerling uit Somalië had ze niet meer gezien sinds die nacht in februari. Toch besloot ze het kindje te houden. `Slapen bij de hoer’ was als project aangenomen door de gemeente en zij was als projectleider aangesteld. Als ze haar troeven goed uitspeelde, kon ze wel eens de gastvrouw van de peeskamertjesverhuur worden. 

De eerste echo wees uit dat het een meisje was. Magda noemde het alvast Lena, naar haar overovergrootmoeder. Lena ontwikkelde zich voorspoedig en was al in een pril stadium hoog sensitief. Zo volgde zij vanuit haar veilige warme holletje het wereldnieuws. Het overlijden van Leonard Cohen raakte haar diep, haar moeder draaide vaak muziek van hem. Soms danste ze dan door de kamer waardoor het groeiende vruchtje aangenaam heen en weer werd gewiegd. Tegen de tijd dat ze geboren moest worden volgde de kleine Lena de Amerikaanse presidentsverkiezingen op de voet. Onbeschrijflijk was haar teleurstelling toen Trump als grote overwinnaar uit de (stem)bus kwam. Ze vreesde voor het opkomend populisme, ook in Nederland, en zette vastberaden haar hakken in het vruchtwater. In een wereld die door het kwaad geregeerd werd, wilde zij niet geboren worden, sorry mama. 

Twee weken na de uitgerekende datum was er nog altijd geen sprake van ontsluiting. Lena bleef zitten waar ze zat. Omdat Magda per se een natuurlijke bevalling wilde, weigerde ze alle weeënopwekkers. Maar tijdens de Winterwelvaart stond ze zichzelf wel een glaasje glühwein toe waarvan het vruchtje Lena spontaan de hik kreeg. De hik werd chronisch en ze hikte en hikte maar door, tot... op kerstavond de bel ging. Magda waggelde naar de voordeur en daar stond Zjozjuf met een zelf getimmerd kerststalletje in zijn handen. Hij wilde zijn barmhartige Samaritaanse bedanken voor de onvergetelijke nacht in februari, maar toen hij de hikkende toeter op Magda’s buik zag, liet hij van schrik het handwerkje vallen. Magda zag hem in gedachten rekenen. Het kon niet van hem zijn, daarvoor was die bewuste februarinacht te lang geleden. Plotseling klonk er een knal, en nog een. De aarde onder hun voeten beefde. Glaswerk rinkelde in de kasten. Intuïtief greep Zjozjuf Magda’s hand en trok haar naar buiten en tegen zich aan. `Het is van jou,’ zei Magda zacht. `Het kindje is van jou.’ `Echt?’ vroeg Zjozjuf ongelovig, maar al snel straalde zijn gezicht van oor tot oor.

De hik stopte even abrupt als hij was begonnen en Lena besloot dat het tijd werd geboren te worden. Ze moest haar vader beschermen tegen aardbevingen en oprukkend populisme. Als er een hek om Nederland was gebouwd was zij tenslotte nooit verwekt. Met haar knuistjes scheurde ze de vliezen en ze baande zich een weg naar buiten. Tussen de voeten van Magda smolt de sneeuw in het zachtrode schijnsel van de peeskamertjesverlichting, en Zjozjuf was eindelijk thuis.